این کتاب بررسی جریان های اثرگذار حکومت علوی را بر عهده دارد و قابلیت تطبیق بر جریانهای موجود در کشور را دارد که در دو بخش بدانها پرداخته است:

بخش یکم؛‌چالش های مردم
فصل اول: غربت ولایت؛ که بیانگر ناآگاهی مردم نسبت به مقام ولایت و کوتاهی آنان در فرمانبری از امیرمومنان(ع) است. در این فصل روشنگری‌های مالک، عدی بن‌حاتم و زید بن صوحان در بیان مقام مولا است. این فصل پیامد غربت ولایت را در توهم ناکارآمدی حکومت اسلامی، تردید و مخالفت و نیز بروز فتنه‌ها می‌داند.
فصل دوم: بی بصیرتی؛ این فصل با درنگی در مفهوم بصیرت به جریان‌های بی‌بصیرت، که شامل کندروها و تندروها می‌باشد، شروع می شود. نیز از کم بصیرتی خودی‌ها حکایت می‌کند، و چالش‌های بی‌بصیرتی را تحت عنوان بحران بی اعتمادی و عوام زدگی بررسیده است.
فصل سوم: تحجرگرایی؛ پس از نگاهی به مفهوم تحجر،‌ تاملی در جناح‌های تحجرگرا،‌ آنگاه بررسی مصادیق تحجرگرایی در بصره(جنگ جمل) درون سپاه مولا و نیز در شام(در سپاه معاویه) را کاویده است.

بخش دوم: چالش‌های نخبگان؛
فصل چهارم: اشرافی گری؛ تفحص در فرایند رفاه طلبی در امت پس از پیامبر(ص)، و پیامدهای آن در قالب اعتراض به مولا و خیانت، در این فصل می گنجد.
فصل پنجم: حسدورزان و کینه جویان
بررسی مصداقی عملکرد کسانی که به یکی از دلایل ذیل با عدالت خواهی مولا مخالفت کردند، برعهده این فصل است؛
1. رقابت های قومی
2. زخم های ذوالفقار(کسانی که نزدیکانشان در جنگ های صدر اسلام بدست مولا کشته شده بودند و کینه ایشان را به دل داشتند.)
3. عقده های شخصی
4. اصرار بر احکام الاهی
فصل ششم: معضل بدعت گذاران؛ این فصل بررسی بدعت های پیشینیان و نحوه مواجهه مولا با آنها ، در این فصل آمده است.
فصل هفتم: جریان نفاق؛ بیان مفهوم نفاق و اوصاف منافقان در قالب 1.دعوی اصلاح‌گری 2.ادعای زیرکی و سیاستمداری و 3. چند چهرگی، و اقسام نفاق در این فصل مندرج است.
فصل هشتم: منافقان خاکستری؛ بیان تفصیلی عملکرد کسانی چون شبث بن ربعی تمیمی، اشعث بن قیس و جریربن عبدالله بجلی که به ظاهر در سپاه مولا بودند ولی عملا در خدمت معاویه به سر می بردند،‌ در این فصل گنجیده است که از جمله بهترین فصول کتاب است.
فصل نهم: منافقان برانداز؛ بیان اهداف بنی‌امیه به عنوان منافقانی که در پی برانداختن اساس اسلام بودند از منظر پیامبر(ص) و امیرالمومنین(ع) و شرح عملکرد آنان در جهت ریشه کنی اسلام از جمله مطالب این فصل است.
فصل دهم: جریان اعتزال؛ این فصل به بیان یکی از پنهان ترین جریانهای زمان مولاست که رهبری آن با ابو موسی اشعری است. کسی که با ردای زهد و دوری از دنیا عملا به مخالفت با مولای متقیان (ع) پرداخت. تشبیه ابوموسی در کلام نبی اکرم(ص) به سامری امت از دیگر مطالب این فصل است.